Mikropolaryzacja mózgu czyli stymulacja mózgu prądem stałym stosowana jest z powodzeniem w przypadku:
- pacjentów po udarach mózgu, głównie osób z afazją,
- choroby Alzheimera,
- choroby Parkinsona,
- osób z depresją,
- zaburzeń lękowych,
- zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych,
- dzieci z autyzmem,
- ADHD,
- schizofrenii,
- fibromialgii,
- zaburzeniach ruchowych po uszkodzeniu mózgu,
- migrenowych bólach głowy (skuteczność metody potwierdzona badaniami naukowymi)
Jaki wpływ na nasze połączenia neuronalne ma neuromodulacja – mikropolaryzacja mózgu?
Zabieg mikropolaryzacji mózgu może być połączony z terapią neurologopedyczną lub terapią ręki – co dodatkowo przyczynia się do uplastyczniania połączeń nerwowych. Wiemy, że każda nabywana przez człowieka umiejętność- gra na instrumencie czy nauka jazdy na rowerze, czy też nauka języka obcego wymaga wielokrotnych powtórzeń. Dzięki wielokrotnemu powtarzaniu ćwiczenia, w mózgu wytwarzają się połączenia neuronalne.
Mózg zbudowany jest warstwowo, w warstwie korowej mózgu znajdują się całe sieci neuronów, tworząc tzw. istotę szarą mózgu, w której zachodzą procesy mikropolaryzacji czyli procesy pobudzenia bioelektrycznego. Aby taki proces mógł zaistnieć konieczne są neuroprzekaźniki np. kwas gamma-aminomasłowy (GABA). Pobudzenie takie można także osiągnąć działając niewielkim prądem (1 do 2 mA). Mikropolaryzacja wytworzona przez zastosowanie tDCS, prowadzi do zmiany potencjałów błony białkowo-lipidowej otaczającej komórkę nerwową, obniżając lub zwiększając jej zdolność do reakcji na kolejne nadchodzące impulsy. Ze względu na długotrwałe pobudzenie synaptyczne dochodzi do zmian w błonie komórkowej postsynaptycznej. W konsekwencji występuje większa skłonność komórki postsynaptycznej do mikropolaryzacji w odpowiedzi na impuls elektryczny lub neuroprzekaźnik.
Mikropolaryzacja powoduje więc zmianę pobudliwości w ośrodkach korowych mózgu, wpływając na prawidłowe zachowanie homeostazy organizmu czyli wpływając na poprawę synchronizacji w pracy lewej i prawej półkuli mózgowej.
„W przypadku zastosowania tDCS mikropolaryzację uzyskuje się poprzez wprowadzenie mikroprądu do neuronów kory mózgowej za pomocą elektrody dodatniej (anody) i ujemnej (katody). Stymulacja za pomocą anody ma charakter pobudzający, czyli depolaryzacji, natomiast za pomocą katody hamujący, czyli repolaryzacji (hiperpolaryzacji). Ogromną rolę w stymulacji z użyciem tDCS odgrywa lokalizacja i wielkość zastosowanych elektrod oraz tzw. gęstość prądu, który aplikujemy badanemu przez czaszkę. Ważny jest również okres, w czasie którego stosujemy metodę tDCS. Na obecnym etapie prowadzonych badań naukowych metoda ta znajduje zastosowanie w neurorehabilitacji u osób z uszkodzeniami mózgu, w stanach po udarach mózgu, w przypadkach przewlekłego bólu. Stosuje się ją u pacjentów cierpiących na depresję i zaburzenia lękowe, czy też w zaburzeniach poznawczych i zaburzeniach mowy.”
#tdcs #neuromodulacja #mikropolaryzacja #stymulacjamózgu #depresja #udar #mowapoudarze #afalog
