Don’t worry – be happy czyli o tym, że afazję można pokonać

O tym, że udar mózgu dotyka coraz młodsze osoby, mówi się coraz głośniej. Kiedyś udar kojarzył się z osobami w podeszłym wieku. Teraz wiemy, że już w wieku młodzieńczym czy nawet dziecięcym, udary się zdarzają.

Nierzadko udary zabierają to co najważniejsze – MOWĘ czyli możliwość komunikowania się z innymi. Czasem jest to dyzartria – gdy mowa jest niewyraźna i jak to określam: „programator działa, choć części wymagają naprawy”; Czasem problem jest poważniejszy – „nie działa programator” i wówczas mamy do czynienia z afazją lub apraksją. To ostatnie zaburzenie może pozbawić Człowieka możliwości mówienia na wiele lat.

Z takim też rozpoznaniem przyjechał do mnie Pan Marek. Pokonał daleką drogę – ponad 2000 km samochodem (zakazano mu lotów samolotem). Marek usiłował coś powiedzieć, ale wychodziły niezrozumiałe zbitki sylab.

Zaczęła się intensywna praca, Marek nie narzekał, cały czas skoncentrowany i odważny w podejmowaniu prób mówienia- czasem wychodziły „śmieszne” rzeczy i … śmialiśmy się. Afazję trzeba ujarzmić i oswoić a następnie przegonić…

Po każdym dniu wracał zmęczony ale z uśmiechem na twarzy. Ania, żona Marka za każdym razem, gdy słyszała nowe słowa, coraz trudniejsze i wypowiadane z coraz większą łatwością, komentowała: MASAKRA (to była ta MASAKRA POZYTYWNA).

Teraz, gdy odsłuchuję nagrania – jednego z pierwszych, przypominam sobie, że z trudem uczyliśmy się słowa MA-PA, PA-PA i BA-BA a różnicowanie słów było niemożliwe. I tak na dachu leżała BABA a na Wielkanoc wypiekana była PAPA. I to było 2/3 października 2023 r.

Jeżeli chcecie Państwo posłuchać pierwszych prób mówienia i późniejszych – proszę kliknąć na link poniżej:

Marek 1 dzień terapii

Dzisiaj mija 10 dzień od kiedy Marek jest z nami na AFALOG’owym TURNUSIE i wypowiada się już zdaniami. Na dodatek w taki sposób, ze wszyscy rozumiemy, co mówi.

Marek 10 dzień terapii

Ogrom włożonej pracy i odpowiednio dobrany program zaowocował tym, że PŁASKA PŁASZCZKA PŁYNĘŁA PO DNIE nie stanowi dla Marka problemu. Dzielę się z Państwem tą radością, bo jak się nie cieszyć, gdy ludzie, którym odebrano nadzieję – zaczynają mówić. Na sukces składa się wiele czynników – począwszy od odpowiedniego zdiagnozowania problemu, włączenia programu APTA, ustawienia pracy i ogromnej pracy całego zespołu po determinację samego Marka i jego Żony.

Mimo leczenia – pacjent poprawił się… i tak też się stało. Do końca drugiego tygodnia turnusu pozostało kilka dni – mam więc nadzieję, że pod koniec turnusu, porozmawiamy całkiem swobodnie z Markiem.

Wczoraj, gdy Marek wychodził z Żoną z AFALOG Centrum – powiedział tak: ” Ja to chyba jestem z Białorusi” „Dlaczego? -zapytała żona, ” Bo tak zaciągam”….

Umiejętność dowcipkowania to już wysoki poziom funkcjonowania.

Nadszedł koniec TURNUSU i czas pożegnania – mam nadzieję, że kolejne spotkanie pozwoli nam na swobodną rozmowę…

To nie koniec historii….

Marek wrócił do Szkocji… udał sie na wizytę do angielskiego logopedy … Pani była zaskoczona postępami Marka, przerwała wiec zajecia i zaprosiła na kolejny termin – aby móc przygotować inne materiały…

Najciekawsze było spotkanie z polskim logopedą – właśnie otrzymałam od Żony Marka takiego maila:

„Spieszę Wam powiedzieć ,że Marek u Wiktorii dziś dał czadu . Oglądała filmiki ze łzami w oczach . Mówiła, że jest wzruszona i z szokowana . Przepytała Go z odczytywania historyjek na obrazkach a On całymi zdaniami . Zapytała Marka czy się zgodzi by jego przykład mogła użyć by ruszyć górę do zmian i chce im pokazać co zrobiono w PL . Tak ,że pełen sukces. Dziękujemy „